அநாகரிகத்திற்கு எல்லை இருக்கிறதா?

சுனாமி என்ன ஊழி வந்து இந்த உலகத்தை மூழ்கடித்தாலும் அற்பங்களுக்கு எந்த ஞானமும் வராது என்பதற்கு தமிழக அரசியல்வாதிகளை விட உதாரணம் காட்டுவது கடினம். சுனாமி நிவாரண நடவடிக்கைகள் தொடர்பாக தி.மு.கவுக்கும் அ.தி.மு.கவுக்கும் இடையிலான பெயர்தட்டிச் செல்லும் போட்டிகள் மத்திய மாநில அரசுகளின் உரிமைப் பிரச்சினையாகி சூடு பறக்கும் விவாதங்கள் பறந்துகொண்டிருக்கின்றன. சன் டிவி. திரட்டிய நிதியை வாங்குவதற்கு ஜெயலலிதா நேரம் ஒதுக்காததால் அது பிரதமரிடம் நேரடியாக அளிக்கப்பட்டது குறித்து சர்ச்சைகள் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன. சட்ட மன்றத்தில் சுனாமியில் இறந்து ஆடு மாடு கோழிகளுக்குநிவாரணத் தொகை விவரம் அமைச்சரால் அறிவிக்கப்படும்போது முதல்வர் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரிக்கிறார். சடலங்களை அகற்றியது ராணுவமா உள்ளூர் துப்புரவுப் பணியாளர்களா என்பதும் பிரச்சினையாகி இருக்கிறது ( ராணுவம் மத்திய அரசைச் சேர்ந்தது. அதாவது தி.மு.க. உள்ளூர் துப்புரவுத்தொழிலாளர்கள் மாநில அரசைச் சேர்ந்தவர்கள். அதாவது அ.தி.மு.க.)

சட்ட மன்றத்தில் நேற்று நடந்தது அநாகரிகத்தின் உச்சக் கட்டம். கருணாநிதி சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களை பார்க்காமலிருக்கவே அந்த சமயத்தில் மருத்துவமனையில் போய்படுத்துக் கொண்டார் என்ற அதிமுகவினரின் பேச்சினால் பதட்டமான சூழ்நிலை ஏற்பட்டது. அதிமுக அமைச்சர் ஜெயகுமார்' கருணாநிதி கைது செய்யபட்டபோது பயந்து அலறியதை டிவியில்தான் பார்த்தோமே' என்று கிண்டலடிக்க பெரும் அமளி ஏற்பட்டது. அமைச்சரின் தரகுறைவான பேச்சை சபாநாயகர் காளிமுத்து வழக்கம்போல அவைக் குறிப்பிலிருந்து நீக்க மறுத்துவிட்டார்.

சுனாமிப் பேரழிவின் கொடுங்கனவிலிருந்து உலகம் இன்னும் விடுபடவில்லை. உயிரிழப்புகளும் பொருள் இழப்புகளும் கணக்கிட்டுத் தீரவில்லை. பல்லாயிரக் கணக்கான மக்களின் வாழ்க்கை முற்றாக அழிந்துபோயிருக்கிறது. உதவிகள் சரிவரக் கிட்டாதவர்களின் கூக்குரல் தொடர்ந்து கேட்டவண்ணம் உள்ளது. மனப் பிறழ்வுக்கு ஆளான குழந்தைகள் கடல் வருகிறது... என்று கதறியவண்ணம் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். உலகெங்கிலுமிருந்து மக்கள் உதவிகள் அனுப்பியவண்ணம் இருக்கிறார்கள்.

ஆனால் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கபட்ட, அவர்கள் அளித்த அதிகாரத்தை உண்டுவாழும் அரசியல்வாதிகள் இந்த சட்டமன்ற கூட்டத் தொடரில்நிவாரணப்பணிகளை மேம்படுத்துவது, ஒருங்கிணைப்பது தொடர்பாக ஆக்கபூர்வமான விவாதங்களை உருவாக்குவதற்குப்பதில் தங்களதுகீழ்த்தரமான சண்டைகளை மீண்டும் ஒருமுறை அரங்கேற்றியிருக்கிறார்கள். ஆயிரக்கணக்கானோர் மடிந்ததைக் காட்டிலும் அதை யார் போய்ப் பார்த்தார்கள், யார் பார்க்கவில்லை என்பதுதான் முக்கியப் பிரச்சினையாகி இருக்கிறது.

பிணந் தின்னிக் கழுகுகள் இறந்த சடலங்களைப் போய் பார்ப்பதற்கும் அரசியல்வாதிகள் போய்ப் பார்ப்பதற்கும் என்ன வித்தியாசம் என்று உண்மையாகவே எனக்குப் புரியவில்லை. கழுகுகள் அப்போதே தங்கள் பசியைத் தீர்த்துக் கொள்ளும். அரசியல்வாதிகளின் பசி அடுத்த தேர்தல்வரை நீடிக்கும்.

அரசியல் நாகரிகம்கூடவேண்டாம், குறைந்தபட்ச மனிதாபிமானமும் மனசாட்சி உறுத்தலும் கூடவா இல்லாமல் போகும்?

மனுஷ்ய புத்திரன்
manushyaputhiran@yahoo.com